رنگارنگ

خوش به حال دوران کودکی مون، که همه دل نگرانی مون کوچیک شدن یا گم شدن مدادای رنگی مون بود و نهایت دل خوشی و شور و شوق مون خریدن جعبه مداد رنگی بیست و چهار رنگ، به جای دوازده رنگ و سی و شش رنگ، به جای بیست و چهار رنگ...

خوش به حال اون دوران که، شناخت و شعورمون از رنگها قد دنیای کوچیک جعبه مداد رنگی بود و از دنیای سیاه و بد رنگ آدم های بوقلمون صفت و زهر تلخ تزویر و بوی تعفن دروغ هیچ درکی نداشتیم...

پی نوشت: وای به روزی که به  همه باورهای خودت در مورد بعضی آدمهای خیلی واقعی شک  کنی!